Ίσως απ’ το μίσος γεννιέται μίσος
Ίσως να έχασα στιγμές μα δε το κάνω συνήθως
Ίσως να έχω μια αρετή κι αυτή να είναι ο “στίχος”
Μια φωνή μπορεί σαφώς να επηρρεάσει το πλήθος. Πληθυντικός
Είμαστε όλοι ίδιοι κι ο καθένας από εμάς τόσο διαφορετικός
Αυτό είναι λόγος για να ερωτευτείς κι όχι να γίνεις επιλεκτικός
Πως μπορείς να αρνηθείς το ιστορικό γεγονός;
Πως μπορείς να ταχθείς υπερ αυτών που πρεσβεύει ο Φασισμός;
Χωρίς τη γνώση είσαι υποχείριο μα μάλλον έτσι λειτουργεί ο μηχανισμός
Παιδεία υπό του μηδενός, όταν το κράτος παραπαίει σίγουρα φταίει κι ο λαός
Ειν’ ευθύνη του καθενός, αύριο θα γίνεις γονιός
Και το παιδί σου σε μια κοινωνία θα ζει που επικρατεί ο φανατισμός
Επικροτείται η αδιαφορία κι ο συμβιβασμός
Μόνο νεκρούς μπορεί να φέρει ο ναζισμός, η ιστορία το έχει δείξει
Αλλό που δέχεσαι εγκεφάλου πλύση από μικρός κι είσαι τυφλός
Ήμουν κι εγώ παιδί, ξέρω πως λειτουργεί ο προσυλυτισμός
Χρυσή Αυγή, απ’ την ΕΠΕΝ προς τη βουλή, το μπάτσο ή το συμμαθητή
Είναι σαν κάναβη που βγαίνει απρόσμενα απ’ τη γη
Ένα δενδρύλιο μπορεί απλά να ξεπεταχτεί
Υπάρχει αυτός που το πετάει κι αυτός που το αφήνει να εξελιχθεί

Στην περιοχή που ζω έχουν εισβάλλει εδώ και καιρό
Τους έχω δει στον κεντρικό, προπαγανδίζουν το μικρό
Προσπάθησα να του τα πω όμως δεν είχα πειθώ
Τώρα τον βλέπω ταγμένο, φανατικό σε μόρφωμα φασιστικό
Τον καθρέφτη μου κοιτώ
Φωνάζω πρέπει να αντισταθώ, να σταματήσω να εθελοτυφλώ
Κι ας παίζει αύριο να βγω μόνος, έρημος δρόμος, και να δολοφονηθώ
Βλέπεις κανέναν δεν εκπροσωπώ δεν έχω πλάτες
Δε Θα αλλάξω τον κόσμο με δυο κουπλέ, δεν τρέφω αυταπάτες
Μόνος στη χώρα του ποτέ πετώ
Γράφω στα σύννεφα λίγο πριν εκραγώ
“Να σταματήσει αυτή παράνοια σας παρακαλω”
Πιάνω το λεξικό, στο λήμμα μίσος μια κόκκινη γραμμή τραβώ
Μεγάλωσα μ’ αυτή γι αυτό και να σου δείξω την αγάπη μπορώ
Πρώτα αγάπησα το διαφορετικό