Γράφω τα raps σα να στρίβω τσιγάρο
Κάποιες φορές, μ’ άλλες το χάνω
Πετάμε πάλι μα πάλι είσαι από πάνω
Καθοδηγείς κι εγώ μαντεύω το τι πρέπει να κάνω
Μου είπαν οι φίλοι μου να γράψω
Να βάλω το μυαλό μου να δουλέψει αφού την άκρη σου κάψω
Όμως τρέχεις και δεν σε φτάνω
Είσαι μακριά και δεν μ’ αρέσει που το χρόνο μου χάνω
Κυνηγάω μια ανάμνηση, μια γαμημένη σκιά
Έχεις πεθάνει και δεν παίζει να σε δω πουθενά
Σ’ άφησα ματωμένο σε μια γωνιά
Και μου άφησες ένα κουσούρι να θυμάμαι πως υπήρχες παλιά
Κάθομαι αναπαυτικά, το word κι ένα δυναμικό μπροστά μου
Κάνω ναρκωτικά γιατί νομίζω πως καλύτερη βγαίνει η δουλειά μου
Τι μαλάκας... γράφω βαθιά, κι εσύ νομίζεις πως είναι στίχοι της πλάκας
Λόγια απλά. Γράφω σε Β ενικό συχνά
Μα όχι για την μουσική ή τη γκόμενα που αγαπώ πολλά
Την μια την κάνω και της άλλης της κάνω πολλά

Δεν έχω λόγο να ξυπνήσω
Έχω μια μόνο υποχρέωση κι αυτή να ηχογραφήσω
Από το βράδυ ως το πρωί ψάχνω μια τεχνική
Καλλιτεχνική, όλα για το μουνί
Έχω φίλους που τα κάνανε όλα και τα κάναν όλα μουνί
Έχω αφαιρέσει μια ζωή κι έχω αφήσει ένα φόνο να συμβεί
Έχω αμαρτήσει, κάποιο θεό αναζητήσει
Του ‘χω ζητήσει να με βοηθήσει
Θυμάμαι μου είχε απαντήσει και μου ‘πε πως
Για το πρόβλημα μου δεν έχει λύση
Δυστυχώς