Złote jabłko to symbol greckiej bogini Chaosu – Eris, oraz emblemat dyskordianizmu, światpoglądu wewnętrznie sprzecznego logicznie, opartego o sceptycyzm i kwestionowanie autorytetów i tradycji. W pierwszej czwórce Ksiaze rzuca swoje złote jabłko – oskarża ludzi o przyzwyczajenie się do kurewstwa, czego nie może znieść i zaczyna ich zabijać (krew na rękach).

Podobnie jak Eris rzucająca złote jabłko niezgody, skutkujące porwaniem Heleny przez Parysa i wybuchem wojny trojańskiej, tak Ksiaze staje się aniołem śmierci, przyjmującym na swój znak jabłko niezgody. Równocześnie wie, że jest zaślepiony (“deficyty postrzegania ograniczą mi symbiozę”), lecz mimo to, nie może powstrzymać się od wyzwalania dusz (“liberte anima vestra”) od ich ziemskich ciał, czy mordowania.

Trzeba mimo wszystko przyznać że dyskordianizm zabija śmiechem i ironią, czego tutaj trudno doświadczyć nawet przez ciężki klimat kawałka.